ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ, ΟΠΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΟ ΧΩΝΙ”
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:
«Πώς είναι δυνατόν να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα, χωρίς να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα; Πως θα επιβιώσουμε δηλαδή χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια αφού θα ξοδεύουμε περισσότερα από όσα θα παράγουμε;»
Το πρωτογενές πλεόνασμα, όχι μόνον δεν είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη μιας οικονομίας όπως προτάσσεται αλλά αντιθέτως, ιστορικά έχει αποτελέσει και τη γενεσιουργό αιτία και μοιραίο προπομπό της ύφεσης που ακολούθησε.
Σε αυτό το συμπέρασμα, δείχνουν πως συγκλίνουν με απόλυτη βεβαιότητα 5 έγκριτοι οικονομολόγοι που συμμετείχαν στη συζήτηση γιά το «Πώς είναι δυνατόν να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα χωρίς να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα; Πώς θα επιβιώσουμε χωρίς εξωτερική βοήθεια αφού θα ξοδεύουμε περισσότερα από όσα θα παράγουμε».
Το ερώτημα τέθηκε μέσω της γνωστής διαδικτυακής ομάδας του facebook «Συμμορία της Δραχμής» και οι οικονομολόγοι που απάντησαν σε αυτό καθώς και σε απορίες του κοινού, ήταν οι κ.κ. Λεωνίδας Βατικιώτης, Δημήτρης Καζάκης, Παναγιώτης Οικονομόπουλος, Θεόδωρος Πιτικάρης και Βασίλης Σεραφειμάκης.
Πρόκειται για την πρώτη από μια σειρά συζητήσεων που έχουν σκοπό να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην ανελέητη προπαγάνδα που λαμβάνει χώρα συστηματικά από τα Μ.Μ.Ε κατά της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Σε τελική ανάλυση ο κόσμος πρέπει να έχει πρόσβαση και στην άλλη άποψη..
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα συμπεράσματα που εύκολα μπορεί να εξαγάγει κάποιος από τις αιτιάσεις και των πέντε επιστημόνων, η αναγόρευση του πρωτογενούς πλεονάσματος σε κύριο ζητούμενο και κάθε σύνδεσή του με την ανάπτυξη, αν δεν είναι προϊόν εγκληματικής άγνοιας τότε είναι αποτέλεσμα δόλιας παραπλάνησης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Το πρωτογενές έλλειμμα, όχι μόνο δεν σηματοδοτεί κάποια παθογένεια των δομών μιας οικονομίας όπως πολλοί εσφαλμένα νομίζουν, παρασυρόμενοι από την αρνητική φόρτιση της λέξης «έλλειμμα» αλλά αντιθέτως, όταν τροφοδοτεί τις επενδύσεις στις υποδομές και στην παραγωγή, αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο απέναντι στην ύφεση με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα λαϊκά εισοδήματα αλλά και για την ομαλή κίνηση της πραγματικής οικονομίας.
Βέβαια καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει δίχως να προηγηθεί η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα που σε συνδυασμό μια ακόμη δέσμη μέτρων όπως έλεγχο της διακίνησης κεφαλαίων, εθνικοποίηση των τραπεζών, θα απαλλάξει την χώρα μας από την μέγγενη των «κανόνων» της ΕΚΤ, κανόνες που φτιάχτηκαν γιά να υπηρετήσουν συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων και μας οδήγησαν στα σημερινά ζοφερά γιά την ελληνική κοινωνία αποτελέσματα. «Οφείλουμε να διατηρήσουμε ένα ελεγχόμενο πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού γιά 2-3 χρόνια τουλάχιστον με σκοπό να πολλαπλασιαστει το ύψος του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων χωρίς το οποίο δεν θα μπορέσει να υπάρξει παραγωγική ώθηση στην οικονομία» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Δ. Καζάκης.
Χαρακτηριστική είναι και η φράση του κ. Σεραφειμάκη σύμφωνα με την οποία «αν ερχόταν αύριο το πρωί κάποιος και ξεχρέωνε την Ελλάδα από όλο το δημόσιο χρέος της, τότε το Κράτος, αν ήθελε να επανεκκινήσει την οικονομία, έπρεπε να προχωρήσει σε βαθύτατα ελλειμματικές δημόσιες δαπάνες».
Κάτι τέτοιο σημαίνει πως δεν υποχρεούσαι να πείς αντίο μονάχα στο Ευρώ αλλά και στην συνθήκη του Μάαστριχτ η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο γιά οποιαδήποτε δημοσιονομική ανεξαρτησία.
Στο ίδιο αρχικό ερώτημα, κατά τον κ. Βατικιώτη, το κύριο αίτιο της δημιουργίας των ελλειμμάτων τόσο στο εμπορικό ισοζύγιο όσο και στα δημόσια οικονομικά είναι η απώλεια της νομισματικής ανεξαρτησίας η οποία όξυνε τις παθογένειες που ούτως ή άλλως υπήρχαν λόγω της χαμηλής ανταγωνιστικότητας και των ανεπαρκών φορολογικών εσόδων.
Άξια ιδιαίτερης προσοχής είναι και η επισήμανση του κ. Πιτικάρη σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα που καλείται να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα δεν είναι η Ελλάδα του 99 μα μια Ελλάδα με υποδομές και κεφάλαια γνώσης τα οποία τότε δεν υπήρχαν, και η επικέντρωσή μας πρέπει να γίνει στις ιδιαιτερότητες και σε εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν την χώρα μας κυριολεκτικά μοναδική (φυσικοί πόροι, τουρισμός, καινοτομίες στην αγροτική παραγωγή).
Πάνω ακριβώς στην ίδια λογική βρίσκεται και η τοποθέτηση του κ. Οικονομόπουλου που θεωρεί την δυνατότητά μας γιά έκδοση δημοσίου χρήματος απαραίτητη προκειμένου να χρηματοδοτηθεί ο ελλειμματικός προϋπολογισμός.
Επιχειρώντας ένα πρώτο «συμπέρασμα» από τις τοποθετήσεις και των πέντε οικονομολόγων, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η σχεδόν πλήρης ταύτιση των απόψεών τους και όσον αφορά το αρχικό ερώτημα αλλά κυρίως γιά το ότι και οι πέντε θεωρούν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ως απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση γιά οποιαδήποτε επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας. Φυσικά, συνοδευόμενη απαραιτήτως και από μία δέσμη μέτρων η οποία θα δώσει τελικά και το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της επιστροφής, ένα περιεχόμενο το οποίο, δεν αποβλέπει μόνο στην ανάπτυξη και την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων μα και στην ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας κάνοντας την Ελλάδα και πάλι μια κυρίαρχη χώρα. Μια χώρα που όχι μόνο δεν αποτελεί τον ανυπόληπτο παρία και επαίτη της Ευρώπης αλλά αντιθέτως, μια χώρα που φίλοι και …λιγότερο φίλοι θα έχουν κάθε συμφέρον να την θεωρούν στρατηγικής σημασίας σύμμαχο.
Αν θέλετε να διαβάσετε με λεπτομέρεια τις τοποθετήσεις των οικονομολόγων αλλά και να συμμετάσχετε ενεργά στις επόμενες «συζητήσεις», δεν έχετε παρά να γίνετε και εσείς μέλη του γκρουπ «Η ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ» ακολουθώντας την ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.facebook.com/groups/symmoriadraxmis/
isimoriatisdraxmis 